Την τρίτη Κυριακή των Νηστειών έχουμε φθάσει στο μέσο της Σαρακοστής. Άλλες τρεις βδομάδες έμειναν για την ερχομό της Μεγάλης Εβδομάδας.
Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες, κατά τις οποίες κάναμε προσπάθεια να είμαστε καλύτερα παιδιά, υπάκουα στο θέλημα του Θεού αλλά και των γονέων μας, να είμαστε εγκρατείς όχι μόνο στο φαγητό αλλά και στη συμπεριφορά μας.
Ο κόπος ο πνευματικός είναι πιο έντονος τη Σαρακοστή για όποιον μάχεται και προσεύχεται. Έτσι, αυτή την Κυριακή η Εκκλησία μάς δίνει έναν βοηθό, τον Σταυρό του Κυρίου μας. Ένα σύμβολο στο οποίο προσβλέπουμε με πίστη και παίρνουμε δύναμη.
Όλοι μας παίρνουμε δύναμη από τον Σταυρό, γιατί πάνω σ΄ αυτόν θυσιάστηκε ο Κύριός μας για τις δικές μας αμαρτίες. Ωστόσο, αυτή την Κυριακή δεν τον βλέπουμε μέσα από τον πόνο που προκαλεί το σταυρικό μαρτύριο, όπως θα συμβεί τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Τον βλέπουμε ως σύμβολο νίκης και χαράς, για να πάρουμε κουράγιο και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και τις υπόλοιπες μέρες της Σαρακοστής.
Τον βλέπουμε και θυμόμαστε τον Κύριο που μας προσκαλεί στο Ευαγγέλιο που θα ακούσουμε την Κυριακή αυτή: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι » «Όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας μ΄ ακολουθεί».
Την Κυριακή το πρωί, μετά τη Δοξολογία ο Σταυρός θα μεταφερθεί στο κέντρο του ναού. Όλες τις μέρες αυτής της εβδομάδας θα μείνει εκεί, για να τον προσκυνούν και να αγιάζονται οι πιστοί.
Τη μέρα αυτή ψάλουμε το παρακάτω τροπάριο:
“Σώσον, Κύριε, τον Λαόν Σου κι ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.”
