Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς στόν λόγο του «Ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ» λέγει: «Ὁ νοῦς εἶναι τό μάτι ὁλόκληρης τῆς ψυχῆς. Ὁ νοῦς εἶναι τό παράθυρο τῆς ψυχῆς πού βλέπει πρός τόν Θεό. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι καθαρός, ἐλαφρύς καί ἀνοιχτός στόν Θεό, στήν ψυχή πέφτει οὐράνιο φῶς κι οἱ λογισμοί μας στρέφονται κατευθεῖαν στόν Θεό. Ὅλα μας τά καρδιακά αἰσθήματα μετατρέπονται σέ ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τόν Νόμο του.
Ὅλοι μας οἱ στόχοι, οἱ ἐπιθυμίες μας κι οἱ ἐνέργειες τῆς ψυχῆς μας, τά πάντα, εἶναι λουσμένα στό φῶς. Εἶναι ὅλα καθαρά καί θέλουν νά ὑπηρετοῦν τόν Θεό. Μοιάζουν μ’ ἕνα ἡλιόλουστο ἀγρό, ὅπου τά κοπάδια βόσκουν κι ὁ τσοπάνος εἶναι χαρούμενος. Ἐκεῖ δέν τολμοῦν νά μποῦν οἱ λύκοι, γιατί ὑπάρχει ἄπλετο φῶς. Μόνο ὅταν δύσει ὁ ἥλιος κι ἐπικρατήσει τό σκοτάδι, θά τολμήσουν νά μποῦν στόν ἀγρό αὐτό οἱ λύκοι γιά νά ἁρπάξουν ὅτι μποροῦν».
