Μια φορά άκουσα την πιο κάτω ιστορία ενός καθηγητή της αστρονομίας που μιλούσε με ενθουσιασμό για τα νεφελώματα σ’ ένα πλανητάριο και τα θεωρούσε σαν θαύματα.

Παρατηρώντας έναν απλό Ιερέα πού συνόδευε μια ομάδα μαθητών τον ρώτησε:

-Τι λένε οι Γραφές σας για το κοσμικό διάστημα και τις μυριάδες των αστέρων;

Αντί να του δώσει αμέσως απάντηση ο ιερέας αντερώτησε:

-Πέστε μου, κύριε καθηγητά, νομίζετε ότι ή επιστήμη είναι δυνατόν ν’ ανακαλύψει πιο δυνατά τηλεσκόπια για να δει ακόμα πιο βαθιά στο στερέωμα;

Βέβαια η πρόοδος είναι δυνατή και η επιστήμη πάντοτε θα παρέχει τα απαραίτητα μέσα για την έρευνα του διαστήματος, απάντησε ο αστρονόμος. Υπάρχει τότε η ελπίδα ότι μια μέρα θα έχετε τηλεσκόπια να σας δείξουν όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια;

-Αυτό είναι αδύνατο, γιατί ο κόσμος είναι απέραντος, απάντησε ο επιστήμονας.

-Ώστε υπάρχει όριο στην επιστήμη;

– Μάλιστα, με αυτή την έννοια ναι.

Λοιπόν, κύριε καθηγητά, είπε ο ιερέας, εκεί πού ή επιστήμη σας σταματά, αρχίζει η δική μας, και αυτό είναι εκείνο που λένε οι Γραφές μας…

Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ