Κυριακοδρόμιο

Στη σημερινή παραβολή που ακούστηκε στους Ιερούς μας Ναούς, γνωστή και ως παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, αποκαλύπτεται για πολλοστή φορά η αγάπη του Τριαδικού...

Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ οἱ Ἰουδαῖοι ραββίνοι ὑποστήριζαν ὅτι ἡ ἐντολὴ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν» δὲν ἀναφέρεται στοὺς ξένους ἀλλὰ μόνο στοὺς ὁμοεθνεῖς καὶ ὁμοθρήσκους.

Δύο, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, δύο εἶνε οἱ δρόμοι. Τρίτος δὲν ὑπάρχει. Ὁ ἕνας εἶνε ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ ἄλλος εἶνε ὁ δρόμος τοῦ διαβόλου. Κάθε ἄνθρωπος εἶνε ἐλεύθερος νὰ ἐκλέξῃ ἕνα ἀπὸ τοὺς δύο.

Την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που θα ακούσουμε αύριο στο Ευαγγέλιο της θείας Λειτουργίας, ο Ιησούς Χριστός την είπε σε κάποιο νομικό. Στα ιερά Ευαγγέλια, σαν μια χωριστή τάξη μαζί με τους Φαρισαίους, αναφέρονται οι νομικοί και οι γραμματείς.

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα παρουσιάζει μια σημαντική παραβολή, η οποία μας βοηθά να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα της πίστεώς μας. Κεντρική θέση στη σημερινή...

Η διήγηση της παραβολής του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου μέσα από τις πολύ παραστατικές και ζωντανές εικόνες που ξεδιπλώνει ενώπιον μας, αποκαλύπτει βασικές αλήθειες τόσο για την παρούσα ζωή όσο και για την μέλλουσα.

Κάποιος, ἀγαπητοί μου, κινδυνεύει. Βοήθεια! φωνάζει· δὲν τὸν ἀκοῦτε; Μὰ οὔτε ἐγὼ οὔτε σεῖς ἐὰν τρέξουμε δὲ θὰ μπορέσουμε νὰ τοῦ προσφέρουμε κάτι. Ὄχι ἐμεῖς, ἀλλὰ κιαὐτοὶ οἱ ἅγιοι ἂν τρέξουν, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὸν βοηθήσουν.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅταν λέγει ὅτι «ἐγὼ βαστάζω στὸ σῶμα μου τὰ σημάδια τῶν πληγῶν ποὺ δέχθηκα γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ», ἐννοεῖ ὅλα ὅσα εἶχε ὑποστεῖ γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ: τὶς μαστιγώσεις, τοὺς ραβδισμούς, τοὺς λιθοβολισμούς, τὶς φυλακίσεις...

Γνωστή σ’ όλους μας είναι η παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου. Είναι όμως το κεντρικό θέμα της η καταδίκη του πλούτου και ο ύμνος της φτώχειας, όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως;

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που έτρεχαν κοντά στον Χριστό για να τον δουν, να τον ακούσουν και να δεχθούν κάποια ευεργετική δωρεά Του. Αρκετοί πίστευαν ότι και με ένα άγγιγμα στα ενδύματά Του, θα γίνονταν δέκτες της ευλογίας Του.

Ο Χριστός ήλθε στη για να καταργήσει το κράτος του διαβόλου, αυτού που συκοφαντεί και διαβάλλει τις πράξεις των ανθρώπων ενώπιον του Θεού, σύμφωνα...

Η πραγματικότητα μιας τραγικής υπάρξεως. Ο διάβολος είναι μία τραγική ύπαρξη. Ο Θεός τον έπλασε μαζί με τις Αγγελικές δυνάμεις και τον προόρισε να γίνει...

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στο θαύμα του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών, αποκαλύπτει μια τραγική πτυχή στη ζωή του ανθρώπου, αλλά ταυτόχρονα μεταγγίζει το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα στη ζωή του.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν.

Πέρα από το αναμφισβήτητο χριστολογικό περιεχόμενό της είχε η Εικονομαχία και σαφή εκκλησιολογικό χαρακτήρα. Ήταν μια απροκάλυπτη επίθεση της Πολιτείας, που δεν ενεργούσε πια ως «διάκονος Θεού εις το αγαθόν» (Ρωμ. ιγ’ 3), εναντίον της Εκκλησίας.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς. Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ...

Έχοντας επιλέξει ο Κύριος τους μαθητές και μετέπειτα αποστόλους Του, με την «επί του όρους ομιλία» Του, στη Γαλιλαία, τους διδάσκει όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με τον τρόπο ζωής που καλούνται πλέον να ακολουθήσουν.

Εδώ στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου προβάλλονται τα γεγονότα στην ιστορική τους εξέλιξη, όπως δηλαδή ακριβώς πραγματοποιήθηκαν, έχουμε μιαν άλλη ενδιαφέρουσα παράδοση. Ο Λουκάς επιμερίζει την Ομιλία αυτή και κάθε φορά επικεντρώνει την προσοχή των πιστών σ’ ένα κεντρικό σημείο.

Είπεν ο Κύριος, καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί;

Τον 5ο αιώνα μ.Χ., διαφάνηκε η αίρεση του Νεστορίου, Πατριάρχη Κωνταντινουπόλεως. Η διαπίστωση της κακοδοξίας του Νεστορίου σημειώθηκε όταν ο νομικός Ευσέβιος, εντόπισε στα λεγόμενα του Αναστασίου (συγκέλου του Νεστορίου), αιρετικές δοξασίες, οι οποίες αφορούσαν στο πρόσωπο της Θεοτόκου.