Ο Χριστός δεχόταν κάθε προσφώνηση που γινόταν προς Αυτόν, όπως φαίνεται στις παρακάτω παραπομπές.
α ) « υἱὲ Δαυῒδ ᾿Ιησοῦ, ἐλέησόν με» ( Μάρκ. ι’, 47).
β) « θέλομεν τον Ιησούν ιδείν» (Ιω.ιβ΄,21).
γ) « Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει » ( Ιώ.ια’, 21).
δ) « ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου »(Ιω. κ’, 28).
ε) « ὁ Κύριός ἐστι » ( Ιω. κα’, 7).
στ) « ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ »( Ιω. ιγ’, 13).
ζ) Καλές λοιπόν είναι αυτές οι προσφωνήσεις και άλλες που μπορεί να αναφέρει κανείς, αλλά ο Κύριος είπε και τα παρακάτω που χρήζουν ιδιαιτέρας προσοχής.
η) « Τί δέ με καλεῖτε Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;»( Λουκ.στ’, 46).
θ)« Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.»( Ματ. ζ’. 21).
ι) «εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω » ( Μάρκ. ζ’, 16).
Iωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
