Στις 23 του μηνός Απριλίου εκάστου έτους, η Εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο Άγιος Γεώργιος ανήκει στους στρατιωτικούς Αγίους της Εκκλησίας και τιμάται ιδιαίτερα απ’ όλους τους χριστιανούς. Σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει το όνομά του και σε κάθε πόλη και χωρίο είναι κτισμένες Εκκλησίες προς τιμήν του. Είναι ο προστάτης του Στρατού, γι’ αυτό και οι στρατιωτικές σημαίες φέρουν την εικόνα του. Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος είναι το σύμβολο του νέου και ωραίου ανθρώπου και του χριστιανού μαχητή, που θυσιάζει και δίνει την ζωή του για την πίστη του.
Ο Άγιος Γεώργιος πατρίδα είχε την Καππαδοκία, γεννήθηκε το 280 μετά Χριστόν και πέθανε μαρτυρικά το 303, σε ηλικία δηλαδή μόλις 23 ( είκοσι τριών ετών ). Ο πατέρας του, που ήταν ανώτερος αξιωματικός της αυτοκρατορικής φρουράς, πέθανε νωρίς και ο Γεώργιος έμεινε στη φροντίδα της χήρας μητέρας του. Η καλή και χριστιανή μητέρα ανάθρεψε το παιδί της και φύτεψε στην ψυχή του τη χριστιανική ευσέβεια. Τα καλύτερα παραδείγματα, με τα οποία πρότρεπε το Γεώργιο στην πίστη και την αρετή, ήσαν οι άγιοι μάρτυρες της Εκκλησίας, των οποίων διηγότανε την ανδρεία και το μαρτυρικό θάνατο. Αυτός ο τρόπος της διδασκαλίας είναι κάτι, που τώρα λείπει ολωσδιόλου και από την οικογένεια κι από το σχολείο.
Ο Άγιος Γεώργιος διαδέχθηκε τον πατέρα του στη στρατιωτική του θέση κι ανέβηκε σε υψηλό αξίωμα, έχοντας την εκτίμηση και την εκτίμηση και την αγάπη του αυτοκράτορα. Στην Ανατολή αυτοκράτορας τότε ήταν ο Διοκλητιανός, με έδρα του τη Νικομήδεια. Αυτός λοιπόν ο αυτοκράτορας ξεσήκωσε τότε έναν από τους τελευταίους και πιο σκληρούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Όλοι οι άνθρωποι υποχρεώνονταν να θυσιάσουν στους ειδωλολατρικούς θεούς, και οι χριστιανοί έπρεπε ή να θυσιάσουν, αρνούμενοι την πίστη τους, ή να αποθάνουν. Επιείκεια κι εξαίρεση δεν υπήρχε. Τότε κατηγορήθηκε κι ο Άγιος Γεώργιος ότι, ως ανώτερος αξιωματικός της φρουράς, όχι μόνο δεν εδίωκε τους χριστιανούς, αλλά και τους ευνοούσε και τους προστάτευε.
Αυτό ήταν αρκετό για να πέσει ο Γεώργιος στην δυσμένεια του Διοκλητιανού, τόσο περισσότερο, όσο ήταν από τους πιο εκλεκτούς και αγαπητούς του αξιωματικούς. Ο άγιος του Θεού δεν δίστασε να ομολογήσει με θάρρος την πίστη του και να σταθεί αμετάπειστος σε όλες τις υποσχέσεις και τις απειλές του αυτοκράτορα. Ύστερα, από τις πρώτες ανακρίσεις, τον έριξαν στην φυλακή και μετά τον βασάνισαν δεμένο στον τροχό. Ο τροχός ήταν από τα πιο σκληρά βασανιστήρια έδεναν τον κατάδικο γυμνό επάνω στον τροχό και τον γύριζαν ύστερα με μεγάλη ταχύτητα μαχαίρια και καρφιά, τοποθετημένα στην κατάλληλη θέση, έκοβαν και ξέσχιζαν τις σάρκες του μάρτυρα.
Ο Άγιος Γεώργιος, σήκωσε το φρικτό αυτό μαρτύριο με αγόγγυστη γενναιότητα. Το σώμα του ωραίου παλικαριού έγινε αγνώριστο και το αίμα έτρεχε ποτάμι από τις πληγές του. Οι στρατιώτες που τον βασάνιζαν, όχι μόνο τον θαύμασαν και τον λυπήθηκαν, μα και τον ακολούθησαν στο μαρτύριο, με το να γίνουν κι αυτοί χριστιανοί. Το ίδιο κι η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα.
Κι έγινε τότε κάτι, που πολλές φορές γινότανε, άρχιζε δηλαδή ο βασανισμός ενός μάρτυρα και στο τέλος τον ακολουθούσαν πολλοί στη μαρτυρική του τελείωση. Όταν ο Διοκλητιανός στο τέλος έδωκε διαταγή να αποκεφαλισθεί ο Άγιος Γεώργιος, μαζί του αποκεφαλίστηκαν και οι στρατιώτες και η γυναίκα του Αλεξάνδρα. Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, είναι από τα πιο ένδοξα θύματα των αρχαίων διωγμών της Εκκλησίας. Η Ιερή Μνήμη του, που εορτάζεται πάντα μέσα στην πασχαλιάτικη χαρά της Εκκλησίας, είναι η μαρτυρία της Ανάστασης του Ιησού Χριστού γιατί οι άγιοι Μάρτυρες της πίστης είναι αλήθεια, πως φτάνουν στο μαρτύριο με το όραμα του αναστημένου Ιησού Χριστού. Το χριστιανικό μαρτύριο μόνο στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού βρίσκει τη δικαίωση του. Αλλιώς γιατί αποθνήσκουν οι άγιοι Μάρτυρες ; Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου αρκεί να αποδείξει πως αυτό που τώρα λέμε είναι αλήθεια, προτρέποντας ο Απόστολος τον Τιμόθεο σε κακοπάθεια μέχρι θανάτου, γράφει,
«Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν, εγηγερμένον εκ νεκρών…».
Αμήν !
