Οφείλουμε να επιλέξουμε τον ανάδοχο με πνευματικά και όχι με κοσμικά κριτήρια.
Δεν σημαίνει ότι ο κολλητός που πίνουμε κρασάκι στην ταβέρνα κάνει να γίνει και ανάδοχος του παιδιού μας στο Ιερό Μυστήριο του Βαπτίσματος. Δεν μπορούμε και δεν έχουμε δικαίωμα να παίζουμε με τα Ιερά Μυστήρια , διότι μοιάζει σαν να παίζουμε με τη φωτιά.
Χαρακτηριστικό είναι αυτό λοιπόν που λέει ο «Άγιος Νικόδημος»: Αν οι ανάδοχοι ήξεραν το τί λένε, τί υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τί μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν ούτε και αν τους παρότρυναν με θερμά παρακάλια.
Ο Ανάδοχος έχει δύο σαρκικά παιδιά και βαπτίσει πχ άλλα δύο θα κριθεί για τέσσερα ! Οπότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικά είναι τα πράγματα.
Μην ξεχνάμε αγαπητοί μου , ότι όταν το παιδί βγει από την κολυμβήθρα ο πρώτος που αγγίζει το παιδί δεν είναι καν η μάνα που το γέννησε αλλά ο ανάδοχος! Τι μεγάλη τιμή ! Το μεγαλείο ευθύνης και αναδοχής!
Οπότε να επιλέξουμε ανάδοχο με καθαρά πνευματικά κριτήρια.Ο Ανάδοχος να έχει πνευματικό-εξομολόγο να βρίσκεται σε μετάνοια , να εκκλησιάζεται και να βαδίζει στον δρόμο της σωτηρίας ώστε να γίνει συνοδοιπόρος του βαπτιζομένου.
Είναι φοβερό να ψάχνουμε με την κάθε λεπτομέρεια ποιος θα κάνει αγγλικά στο παιδί μας, πιάνο , ή έναν καλό γιατρό για ένα νόσημα, αλλά για τον ανάδοχο να αποφασίζουμε έτσι στο πόδι, που λέει και ο σοφός λαός.
Είναι τραγικό οι ανάδοχοι να μην μπορούν να διαβάσουν καν μέσα από το βιβλίο το Σύμβολο της Πίστεως. Αν δεν μπορεί κάποιος να διαβάζει το Σύμβολο της Πίστεως σημαίνει ότι δεν το πιστεύει, άρα δεν το ζει , οπότε δεν μπορείς να μεταδώσεις κάτι που δεν ζεις και δεν βιώνεις.
πηγη:http://euxh.gr/theologia/katixitika/epilogi-tou-anadoxou-prosxomen