Πάει ο καιρός όπου ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα. Όλο και περισσότερο από εδώ και μπρος ο διδάσκων θα κρίνεται, ο ηγέτης θα ελέγχεται, ο γονιός θα πρέπει να δείχνεται άξιος της αποστολής του.
Η αντίληψη πως έτσι και κατορθώσεις να «φτάσεις», δεν έχεις πια για τίποτα να γνοιαστείς, ανήκει στην Ιστορία. Ανατέλλει μια εποχή όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα ξέρει πως το δύσκολο δεν είναι να ανέβεις, αλλά να σταθείς. Πως η πολιτεία σου και μόνο θα σε στηρίξει και όχι ο τίτλος. (Άγγελος Τερζάκης)
«Οι νέοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι από την ίδια τη φύση των πραγμάτων υπάρχουν κάποιες σχέσεις που δεν αντιστρέφονται. Τέτοια, για παράδειγμα, είναι η σχέση δασκάλου-μαθητή. Όπως και να το κάνουμε, ο ένας δείχνει το δρόμο, ο άλλος ακολουθεί.
Δε γίνεται να πηγαίνει μπροστά ο μαθητής και πίσω ο δάσκαλος. Πρωτοπορία δε σημαίνει αναποδογύρισμα. Ο δάσκαλος οφείλει να έχει το προβάδισμα, ιδιαίτερα, όταν στενεύει ο δρόμος» (Σαράντος Καργάκος)
