……και εντέλει πάντα μα πάντα το μέγα μυστήριο…. ότι όλα πάντα καταλήγουν σε Αυτόν! Πάντα. Στο πριν, στο τώρα, στο μετά.. η αξία Του αναλλοίωτη σε όλους τους χρόνους.
Η αγάπη Του αστείρευτη διαρκώς! Η αγωνία της ολοκλήρωσής μας, της τελείωσης μας.. στη ζωή για το θάνατο; Πόσο δύσκολο ηχεί, πόσο πέρα από τα όρια της νόησης μας..
Ίσως γι’ αυτό, το εδώ και το τώρα έχουν απίστευτη δυναμική.. γιατί μοναχά αυτό υπάρχει πραγματικά.. μοναχά σ΄αυτό μπορούμε να επέμβουμε, ν’ αλλάξουμε, να διορθώσουμε.. να δούμε τα δώρα του τώρα, της κάθε στιγμής.. να λειτουργήσουμε στο έπακρο τις αισθήσεις μας.. ν’ απολαύσουμε τα δεδομένα.. ναι, αυτή είναι η παγίδα.
Τα δεδομένα που δεν είναι καθόλου δεδομένα.. η ομορφιά, ο ήλιος, η θάλασσα, ο ουρανός, ο αέρας, η φύση, η πλάση Του όλη, το άγγιγμα, η ΑΓΑΠΗ… εκεί όλη η αλήθεια, όλη η μοσχοβολιά εκεί.. στην Αγάπη!! Στην Αγάπη Του!
Αν κατακτήσουμε την αγάπη, νικήσαμε.. νικήσαμε στη ζωή και νικήσαμε το θάνατο! Αν δεν λυτρωθούμε εδώ, αν δεν καθαρίσουμε την ψυχή μας με αυτήν, νομίζω δεν καταφέραμε τίποτα..
Σκέψου με αγάπη, πράξε με αγάπη και όλα παίρνουν από μονα τους το δρόμο τους… και όλα φαντάζουν υπέροχα στο εδώ και το τώρα.. και όλα κατά περίεργο τρόπο προσμένουν το μετά, κοντά Του.. χωρίς φόβο.. αυτό είναι.. η αγάπη, η αληθινή αγάπη φόβο δε γνωρίζει…
Η αγάπη: το όπλο και η ασπίδα μας! Πάντου είναι γύρω μας, δίπλα μας, μας φωνάζει και μεις; Τι κάνουμε;
Κλεισμένοι στις αρνητικές σκέψεις, στο μικρόκοσμο μας, στους φόβους μας, στον εγωκεντρισμό μας.. σε όλα αυτά τα μαύρα που υφίστανται μόνο όταν υπάρχει η απουσία της αγάπης.. γιατί η αγάπη αλλάζει, ομορφαίνει, καθοδηγεί, λυτρώνει… όλα μας έχουν δοθεί και μας δίνονται κάθε στιγμή.. και μεις τυφλοί από εγωισμό, ανήμποροι από ανύπαρκτες στενοχώριες .. ανίκανοι ούτε καν να την αντιληφθούμε… και είναι εκεί.. περιμένει, να την αρπάξουμε, να την κατακτήσουμε, να την φορέσουμε φτερά μας και να πετάξουμε, να μεταμορφωθούμε.
