Πόσο θα ήθελα να διάβαζες το κείμενο αυτό σαν να μην είναι γραμμένο από ιεροκήρυκα, από δάσκαλο,από παιδαγωγό, αλλά από μια φίλη.
Πόσο θα ήθελα να μη το χαρακτήριζες μια συνταγή ανούσια, κουραστική, άλλα μια ανταπόκριση στην βαθύτερη ανάγκη σου για διάλογο, μια ευκαιρία για επικοινωνία.
Βέβαια, ξέρω πως δεν χαρίζεις εύκολα την εμπιστοσύνη σου, ούτε την καρδιά σου σ΄όλο τον κόσμο. Όμως, ειλικρινά δεν θα γράψω ούτε μια λέξη πού να μην υπαγορευμένη από την πιο ζωηρή συμπάθεια για σένα.
Ίσως θα είμαι μερικές φορές ωμά ειλικρινής μαζί σου, αλλά αυτό θα γίνει για να σε βοηθήσω να ξαναβρής το καλύτερο ΕΓΩ σου και να το ελευθερώσεις από όλα τα χαλινάρια που το εμποδίζουν να πετάει ψηλά.
Είμαι απαιτητική; Ναι! Εξ άλλου δεν θα με ήθελες συνένοχο των αδυναμιών σου. Μήπως και συ δεν είσαι απαιτητική γιατί είσαι ακριβώς αναζητητής του ωραίου, του τέλειου, του ιδανικού;
Δεν θά είσαι για μένα – πίστεψέ με – αντικείμενο έρευνας, παρατηρήσεων, περιγραφής. Φιλοδοξώ να σε πλησιάσω με τον απέραντο σεβασμό μου στην προσωπικότητα σου. Γνωρίζω αυτό πού πάλλει μέσα σου, το κράμα με τις χαρές και τις λύπες, με τις νίκες, και τις ήτες, με τις δυσκολίες και τους ενθουσιασμούς σου.
Στέκομαι κοντά σου με την πιό μεγάλη μου στοργή γιατί σε βλέπω σαν μια ύπαρξη αθάνατη, πού διασχίζει αυτή τη στιγμή τα πιο σπουδαία, τα πιο δύσκολα, τα πιο αποφασιστικά χρόνια της ζωής της.
Σπουδαία, γιατί όλες οι ζωντανές δυνάμεις- δώρα του Δημιουργού σου – βρίσκονται σε αναβρασμό. Δύσκολα, γιατί δεν διακρίνεις εύκολα τις αξίες για να γλυτώνεις από τις πλάνες που γοητεύουν.
Αποφασιστικά, γιατί ολόκληρη η ζωή σου θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις που θα πάρεις τώρα. Από μερικά “ναι” και μερικά “όχι” πού θα πεις.
Πρέπει να ξέρεις πως η ζωή διατηρεί την όψη που παίρνει στα νεανικά της χρόνια, τα χρόνια της εκλογής. Αλήθεια, τι διαλέγεις για τον εαυτό σου;
Να είσαι μια αξία, μια δύναμη θετική η μια ανώνυμη και θλιβερή μετριότητα, η μια ντροπή και ατιμία;
Σίγουρα δεν θα ζητηθεί από σένα να γίνεις πλούσια, ένδοξη, η σοφή. Θα ζητηθεί όμως από σένα να γίνεις καλλιεργημένος χαρακτήρας! Δεν είναι κληρονομιά, ούτε δώρο, είναι αποτέλεσμα σκληρού αγώνα, ηρωικής μάχης, δύσκολης πάλης.
Εάν αυτή είναι η εκλογή σου, εάν αυτός είναι ο στόχος σου, τότε νιώθεις την ευθύνη σου, έχεις σφυγμομετρήσει τις ανάγκες της κοινωνίας, είσαι ώριμη.
Καλλιεργημένος χαρακτήρας! Θα είναι αποτέλεσμα της διαπαιδαγωγήσεως σου. Θα είναι αποτέλεσμα της θελήσεως σου, και φυσικά συμφωνείς με την γνώμη του Σίλλερ ότι τον άνθρωπο τον κάνει μεγάλο η μικρό η θέλησις του.
Όμως μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να πει “τι θα μου δώσει εμένα η ζωή αν είμαι χαρακτήρας”;
Αν θέλεις να είσαι τίμια με τον εαυτό σου, πρέπει να παραδεχθείς, πως είναι ερώτηση αυτών πού μεταθέτουν τις ευθύνες τους σε άλλους ώμους, των πνευματικόν τεμπέληδων. Σου θυμίζω τη σοφή παροιμία “Θα θερίσεις ότι σπείρεις”. Βέβαια, εξαρτάται τι βλέπεις για κέρδος.
Καλλιεργημένος χαρακτήρας! Δηλαδή να υπάρχει αρμονική σχέσις ανάμεσα στις αρχές σου και στις πράξεις σου. Για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να ξεριζώνεις και να φυτεύεις, να αποβάλλεις και να καλλιεργείς…
Και όλα αυτά, για να γίνεις αύριο μια αληθινή γυναίκα. Και όλα αυτά, για να νικήσεις τη ζωή. Όμως, δεν ξεχνάς το μυστικό. Γίνεσαι γυναίκα όταν σήμερα είσαι μια αληθινή νέα, νικάς την ζωή, αν προηγουμένως νικάς τον εαυτό σου σε αγώνες πνευματικούς.
“Φιλικές συζητήσεις”
Της Ευνικης Αλεξάνδρου
Εκδ: Ο.Χ.Α. “Λυδία”
