Είναι γνωστή η ιστορία αυτή της Παλαιάς Διαθήκης. Δυό παιδιά δίδυμα είχε ο Ισαάκ: τον Ησαύ και τον Ιακώβ. Πρωτότοκος ο Ησαύ. Με διπλά κληρονομικά δικαιώματα. Αρ­χη­γός της πατριαρχικής οικογένειας θα γινόταν· γενάρχης του έθνους του.

Με προνόμια σπουδαία. Μα δεν τα εκτίμησε αυτά τα μεγάλα και ιερά προνόμια που είχε. Τα χρόνια περνούσαν και κάποια μέρα, καθώς γύρισε στο σπίτι του κατάκοπος και πεινασμένος από το κυνήγι, λαχτάρησε να φάει ένα πιάτο φακές που έβραζαν στη φωτιά την ώρα εκείνη!

–Θά μου δώσεις; ρωτά τον αδελφό του. Πεθαίνω της πείνας. Δεν μπορώ να περιμένω ούτε λεπτό.

–Θά σου δώσω, του απαντά ο Ιακώβ, αφού πρώτα μου δώσεις εσύ τα πρωτο­τόκια.
Κι έτσι όπως ήταν πεινασμένος ο Η­σαύ, χωρίς καλά-καλά να καταλάβει τι έκανε, απάντησε:–Εγώ πεθαίνω της πείνας!

Τι να τα κάνω τα πρωτοτόκια;–Μού υπόσχεσαι ότι σήμερα μου δίνεις τα πρωτοτόκια; τον ξαναρωτά ο Ιακώβ.–Πάρτα! του απαντά ο Ησαύ.

Κι έπεσε πεινασμένος πάνω στο πιάτο με τις αχνιστές φακές… Προτίμησε ένα πιάτο φακές και το αντάλλαξε με μιά μοναδική ιερή τιμή, που του είχε κάνει ο Θεός. Ξεπούλησε τα πρωτοτόκιά του και τα έχασε για πάντα, για μιά προσ­ωρινή ικανοποίηση της πείνας.

Για μιά ασήμαντη ηδονή, ξεπούλησε τη μεγάλη τιμή και χάρη που του είχε κάνει ο Θεός. Κι έπειτα σηκώθηκε και έφυγε σαν να μην είχε συμβεί τίποτε! Διότι την ώρα εκείνη δεν καταλάβαινε τι έκανε.

Δεν του κόστισε καθόλου τότε το ότι έχασε μιά τόσο μεγάλη τιμή. Κι όταν μετά από καιρό πολύ, λίγο πρίν ξεψυχήσει ο πατέρας του, κατάλαβε το φοβερό του λάθος, τότε ήταν πιά πολύ αργά.

Όσο κι αν έκλαψε, όσο κι αν παρακάλεσε, δεν μπορούσε πλέον να διορθώσει το λάθος του. Δεν μπορούσε να επανορθώσει τις συνέπειες της βεβηλώσεώς του εκείνης, αν και με δάκρυα το ζητούσε. Τον είχε αποδοκιμάσει πλέον ο Θεός.

Τί έχει όμως να πεί αυτή η διδακτική ιστορία του Ησαύ σε όλους εμάς;

Μάς το εξηγεί ο απόστολος Παύλος στην πρός Εβραίους επιστολή του. Μας λέει: «μή τις… βέβηλος ως Ησαύ, ός αντί βρώσεως μιάς απέδοτο τα πρωτοτόκια αυτού». (Εβρ. ιβ΄ [12] 16)

Προσ­έξτε μη βρεθεί κανείς βέβηλος και περιφρονητής των ιερών, όπως ο Ησαύ, που για ένα πιάτο φακές, πούλησε το ιερό προνόμιο των πρωτοτοκίων που είχε. Διότι, μας εξηγεί, εμείς δεν πρόκειται να χάσουμε κάποια επίγεια κληρονομικά πρωτοτόκια, αλλά κάτι ασυγκρίτως ανώτερο: την ίδια τη σωτηρία μας.

Τά πρωτοτόκια των Χριστιανών δεν έχουν να κάνουν με κάποιες κληρονομικές επίγειες απολαβές, ούτε με κάποια κυριαρχία απέν­αντι των άλλων· έχουν να κάνουν με μιά κληρονομιά άφθαρτη, αμίαντη και αιώνια. Είναι η κληρονομιά της πόλεως του Θεού, της άνω Ιερουσαλήμ.

Εκεί όπου υπάρχουν μυριάδες αγγέλων, που πανηγυρίζουν και σκορπούν τριγύρω χαρά και αγαλλίαση. Εκεί όπου θα συναχθεί όλη η Εκκλησία των πρωτοτόκων, των εκλεκτών δηλαδή και αγαπημένων παιδιών του Θεού, που έχουν καταγραφεί ως ουρανοπολίτες.

Διότι όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί είμαστε πρωτότοκα παιδιά του Θεού. Και έχουμε απογραφεί στο βιβλίο της ζωής, στο μητρώο της Βασιλείας του Θεού ως πρωτότοκα τέκνα.

Με ασύγκριτα πνευματικά δικαιώματα, με ασύλληπτες πνευματικές δωρεές και τέρψεις. Μας περιμένει μιά κληρονομιά που ούτε μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε κάν να φαντασθούμε.
Καί είναι φοβερό να μας περιμένει μιά τέτοια κληρονομιά και μείς να την χάσουμε.

Δυστυχώς όμως το πράγμα δεν είναι πολύ δύσκολο να συμβεί και σε μάς. Διότι και μείς πολλές φορές δεν εκτιμούμε τα πρωτοτόκιά μας. Δεν καταλαβαίνουμε τι μας επιφυλάσσει ο Θεός.

Τι Παράδεισο ετοιμάζει για μάς. Τι πανηγύρι μας περιμένει. Και ανταλλάσσουμε τα μεγάλα και ιερά με ένα πιάτο φακές. Με πράγματα ευτελή και ασή­μαν­τα, κάποτε και αμαρτωλά και απαίσια. Και μοιάζουμε έτσι με τους ιθαγενείς εκείνους που αντάλλαζαν σε παλιές εποχές πολύτιμα διαμάντια, με ευ­τελή καθρεπτάκια που τους έδιναν με πονηριά οι Ευρωπαίοι.

Όταν όμως παραδίδουμε συνειδητά τα πνευματικά μας πρωτοτόκια και τα ανταλλάσσουμε με πράγματα μικρά και εγκόσμια, χάνουμε τη Χάρι του Θεού, περιφρονούμε τη σφραγίδα της υιοθεσίας που μας έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός με το άγιο Βάπτισμά μας.

Όταν καλούμαστε να κάνουμε τις επιλογές μας μπροστά στα μεγάλα και ιερά διλήμματα της ζωής μας, και απαρνούμαστε τα πνευματικά μας πρωτοτόκια, ουσιαστικά κινδυνεύουμε να χάσουμε τα δικαιώματα της κληρονομίας των θείων ευλογιών, δηλαδή την ψυχή μας την ίδια για πάντα.

Τί αξία έχουν όμως τα ψεύτικα και μάταια πράγματα του κόσμου αυτού, σε σύγκριση με τα ουράνια και αιώνια; Τίποτε περισσότερο από ένα πιάτο φακές, που κάποτε γίνονται πικρές και δύσ­πεπτες. Άς προσέξουμε λοιπόν. Μην ανταλλάσσουμε τα μεγάλα με τα ασήμαντα. Μην προδίδουμε τη σωτηρία μας… για ένα πιάτο φακές…

Πηγή: osotir.org

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ