Όταν συσταλεί ο νους, επιστρέφει ξανά στην φυσιολογική του κατάσταση. Όμως, όπως όταν βουτήξεις ένα σφουγγάρι σ’ ένα μυροδοχείο και μετά το στίψεις, εκείνο το άρωμα κολλά γερά και δεν βγαίνει, έτσι και ο νους γεμίζει μέσα του από το θείo μύρο.
Μπορεί την ημέρα να δουλεύεις εργόχειρο, στον κήπο, στα ντουβάρια, ο νους όμως, όπως είναι ποτισμένος βαθιά με τη γλυκύτητα του θείου μύρου και χωρίς να θέλει, εύχεται αδιάλειπτα και συχνά-πυκνά ξεχειλούν γλυκύτατα δάκρυα, από μόνη την ενθύμηση του Χριστού ή της Παναγίας μας.
Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης
