Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάθε μέρα υπάρχει ένα μήνυμα για τον καθένα από μας, αν έχουμε πίστη στο Ευαγγέλιο και το ανοίγουμε για να το διαβάσουμε, να εμβαθύνουμε σ’ αυτό με τη βοήθεια των Πατέρων της Εκκλησίας και με την κατανόηση που μας χαρίζει ο Θεός και να το εφαρμόσουμε, όσο μπορούμε.

Αν ρωτάτε πώς το βρίσκω το μήνυμα για μένα, ακολουθώ το παράδειγμα του Ντοστογιέφσκι που άνοιγε κάθε μέρα στην τύχη την Καινή Διαθήκη και τη διάβαζε. Αυτό κάνω κι εγώ και προσθέτω μαζί το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο που όρισε η Εκκλησία να αναγιγνώσκεται μαζί με το Ευαγγέλιο.

Σήμερα το Ευαγγέλιο άνοιξε στο σημείο εκείνο, που ο Κύριος μιλάει για τους Γαλιλαίους, που ο Πιλάτος ανάμιξε το αίμα τους με το αίμα των θυσιών τους. Μήπως αυτοί ήταν οι πιο αμαρτωλοί από όλους και χάθηκαν; Δεν ήταν οι πιο αμαρτωλοί, αλλά αν δεν μετανοείτε το ίδιο θα χαθείτε.

Την περικοπή αυτή τη διάβασα πολλές φορές αλλά πάντοτε μου έμενε κάποια απορία. Και ποτέ δεν θυμήθηκα να ρωτήσω τον πνευματικό μου. Δεν χάθηκαν, γιατί ήταν πιο αμαρτωλοί από τους άλλους;

Για ποιο άλλο λόγο χάθηκαν; Διαβάζοντας ξανά και ξανά στο τέλος αντιλήφθηκα τι είναι αυτό που τους έκανε τους Γαλιλαίους να χαθούν από τις αμαρτίες τους; Αμαρτίες έχουν και άλλοι, ουδείς αναμάρτητος.

Αυτό που ξεχώριζε τους Γαλιλαίους φαίνεται από τα λόγια του Ευαγγελίου περί μετανοίας. Αν δεν μετανοείτε, θα έχετε την τύχη των Γαλιλαίων. Άρα αυτό που καταδίκασε τους Γαλιλαίους κι αυτούς που θα έχουν την ίδια τύχη με αυτούς είναι η αμετανοησία.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here