Ένα ερώτημα που τίθεται συχνά περί ψαλτικής τέχνης είναι το ψαλώ τον Θεό μου η τον εαυτό μου;

Η μετατροπή των ψαλτηρίων σε (πίστες) εχουν προς όφελος την υμνωδια προς τον Θεό η την ανάδειξη του ψάλτη ;

Ψηφιακοί Ισοκράτες, μικροφωνικές τελευταίας τεχνολογίας, τάμπλετ, κ.λ.π.

Αυτή είναι είναι η πατροπαραδοτη κληρονομία που μας παραχώρησαν οι ΑΡΧΩΝ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ άραγε;

Που πήγε η απλότητα ;
Η προσευχή ;
Η οργάνωση ;
Το ύφος ;
Η ενδυμασία ;
Η κατανόηση των ψαλμωδιών ;

Φυσικά υπάρχουν και αναλόγια που είναι πρότυπα προς μίμηση..

Στα οποία δεν κυριαρχεί το εγώ αλλά το εμείς..

Αναλόγια και ψάλτες που έχουν καταλάβει τον ρόλο τους ο οποίος είναι εκπρόσωπο τον λαό προς τον Θεον

Και δεν αναδεικνύω αποκλειστικά τον ευατό μου..

Υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ του τραγουδώ από του ψέλνω..

Ο ψάλτης δεν αποτελεί τον τραγουδιστή του μαγαζιού διότι η εκκλησία δεν είναι μαγαζί..

Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι /μέλος της εκκλησία..

Είναι αυτός που θα μαλακώσει την καρδιά των πιστών..

Που θα δοξασει τον Θεό με αγγελική αρμονία χωρίς θεατρικές κινήσεις παρά μόνο με σύνεση προσοχή και ευλάβεια..

Νικόλαος Μαρούδας

Πνευματικό τέκνο του πατρός Αθανασίου Μισσού

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here