Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της πινελιάς και να ξεχνάς τον πίνακα
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της βελονιάς και να ξεχνάς το κέντημα
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του άστρου και να ξεχνάς τον ουρανό
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του δέντρου και να ξεχνάς το δάσος
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της στιγμής και να ξεχνάς την ιστορία
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της κακίας και να ξεχνάς την καλοσύνη
Να εγκλωβίζεσαι στην αίσθηση του Χειμώνα και να ξεχνάς την Άνοιξη
Να εγκλωβίζεσαι σ’όσα ελάχιστα ξέρεις και να ξεχνάς την απεραντοσύνη της Γνώσης
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της ύπαρξης και να ξεχνάς τον θάνατο
Τέλος, για κάποιους λίγους ”τρελλούς”…
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του θανάτου και να ξεχνάς την Ανάσταση
Αργυρώ Θεοφανίδου
