Μὲ ἐρωτᾶ κάποιος στὸ τηλέφωνο : «Τὶ γίνεται»;
Καὶ ἀπαντῶ αὐθόρμητα, ἐνθυμούμενη μιὰ φράση ποὺ λέγαμε παλαιὰ στὸ χωριό μου : «Βράζει καὶ χύνεται»!
Πράγματι ἡ κατάσταση σήμερα «βράζει καὶ χύνεται» παντοῦ στὸν κόσμο μας. Καιρὸ τώρα. Κι ἔχει χυθεῖ τόσο πολύ, ποὺ κοντεύει νὰ μὴν μείνει τίποτα νὰ βράσει…
Θὰ καεῖ ἡ κατσαρόλα μας!!!
Κάποτε, στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῶν Φλαβιανῶν, ὅπου ἐκάρη μοναχὸς ὁ ἄφθαρτος Ἅγιός μας Σᾶββας ὁ Ἡγιασμένος τῆς Πεφημισμένης Λαύρας του στὴν Ἁγία Γῆ, νεαρὸς τότε μοναχὸς ὁ Ἅγιος, ἔπεσε μέσα στὴν ἀναμμένη φωτιὰ τοῦ φούρνου θυσιαστικά, γιὰ νὰ σώσει ἀπὸ τὴν φθορὰ τὰ ρούχα ποὺ εἶχε ξεχάσει μέσα νὰ στεγνώσουν, Ἀδελφός του μοναχός!
Δυστυχῶς σήμερα, ἐξέλειπε τὸ φιλότιμο, ἡ διάθεση ἀγώνα καὶ θυσίας γιὰ τὴν ἀρετή.
«Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὔκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (ψλμ. 13)!
Ὅλοι σκύψαμε τὸ κεφάλι γιὰ νὰ «σώσουμε» φθηνὰ καὶ πρόσκαιρα συμφέροντα, ποὺ λήγουν ἅμα τῇ τῶν σωμάτων τελευτῇ.