Μητροπολίτη Μόρφου κ.Νεοφύτου
Θυμούμαι και πάλι, σε μία επίσκεψη μου στο Γυμνάσιο και Λύκειο Σολέας, ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν τι σημαίνει για τα ίδια αυτό που ακούμε την ώρα που κοινωνούμε: «Μεταλαμβάνει ο δούλος ή η δούλη του Θεού σώμα και αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον» και τι είναι η «άφεση αμαρτιών».
Τότε ένα παιδί από τη Γαλάτα μου έδωσε μια πάρα πολύ δυνατή απάντηση λέγοντάς μου: «Άφεση αμαρτιών, Πανιερώτατε, είναι όταν κοινωνώ το σώμα και το αίμα του Χριστού και μπορώ μέσα μου να κοιτάξω τον εαυτόν μου χωρίς ενοχές».
Σκεφτείτε, και τι δεν θα έδινε ο σύγχρονος άνθρωπος για να πάρει ένα τέτοιο φάρμακο με το οποίο να κοιτάζει το παρελθόν του χωρίς ενοχές! Και η Εκκλησία μέσα από το μυστήριο της μετανοίας, της εξομολογήσεως και της θείας Ευχαριστίας, προσφέρει στον άνθρωπο το «φάρμακο» αυτό, φτάνει να είναι πιστός.
Να είναι άνθρωπος ο οποίος χωρίς ενοχές ζει την άφεση των αμαρτιών και τη μετάνοια μέσα στη θεία Λειτουργία, αλλά και στην καθημερινότητά του.
Στο δε ερώτημά μου τι είναι «ζωή αιώνιος»;
Τότε, ένα παιδί από το Νικητάρι, τόλμησε και σήκωσε το χέρι του και μου λέει: «Αυτό εδώ σαν λέξη “ζωή αιώνιος” ακούεται εύκολο. Ως ερμηνεία είναι δύσκολο να το αποδώσεις. Τι σημαίνει αιώνια ζωή;
Νομίζω, μου λέει, ότι αιώνια ζωή είναι η ζωή που θα έχουμε όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία και δεν θα τελειώνει ποτέ. Θα είναι μια ζωή, η οποία θα έχει χαρά, δεν θα έχει θλίψη, δεν θα έχει πόνο, χωρίς θάνατο και θα έχει πολύ action»!
Μια σπουδαία απάντηση από ένα παιδί που δεν μπόρεσε να αποδώσει το νόημα στη δική μας ελληνική γλώσσα, αλλά το απέδωσε σε μια ξένη γλώσσα με μία λέξη που όλοι την καταλαβαίνουμε, «action»!
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είπε το παιδί, διότι μ’ έναν εύληπτο και σύντομο θεολογικό τρόπο είπε όλα αυτά που εγώ ως Επίσκοπος και θεολόγος ήθελα να πω.
Όντως, η αιώνια ζωή θα έχει δημιουργικότητα και δεν θα είναι στατική. Θα έχει δράση (action) όπως είπε το παιδί και δυναμισμό όπως λεν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Δεν θα υπάρχει κορεσμός της χάριτος, αλλά οι δίκαιοι θα εκπλήσσονται συνεχώς και θα ευφραίνονται από τη θεωρία της δόξης του Θεού, την οποία θα αναζητούν όλο και περισσότερο, γιατί η τελειότητα ορίζεται από τους Πατέρες ως «των τελείων ατέλεστος τελειότης» (Περί απαθείας. 29ος Λόγος. Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου).
Με άλλα λόγια, η πνευματική ζωή θα εξελίσσεται συνεχώς διότι αν υπήρχε τέλος, τότε θα υπήρχε ο κίνδυνος της ομοίωσης με τον τέλειο Χριστό και το κτιστό ποτέ δεν μπορεί να γίνει άκτιστο, αλλά πάντοτε θα κινείται και δεν θα έχει τέλος όπως λέμε και πάλι στο Σύμβολο της Πίστεως μας, «ουκ έσται τέλος».