Πληγή που οδηγεί στο θάνατο είναι η κάθε αμετανόητη και ανεξομολόγητη αμαρτία, και το να πέσει κάποιος σε απελπισία, κάτι που εξαρτάται από τη δική μας προαίρεση και θέληση.
Διότι, αν εμείς δεν παραδώσουμε τους εαυτούς μας στο λάκκο της αμέλειας και της απελπισίας, δεν θα έχουν καμία εντελώς ισχύ εναντίον μας οι δαίμονες.
Αλλά όμως, αν θέλουμε, γινόμαστε με τη θερμή μετάνοια, και μετά το πλήγωμά μας, πιο ανδρείοι και πιο έμπειροι.
Διότι το να σηκωθεί πάλι κάποιος μετά το πλήγωμα και το θάνατο και να πολεμά, είναι γνώρισμα των πολύ γενναίων και πολύ ανδρείων ανθρώπων, κάτι που και πολύ αξίζει, και είναι γεμάτο από θαυμασμό.
Διότι το να φυλαχθούμε βέβαια απλήγωτοι δεν είναι απ’ αυτά που εξαρτώνται από μάς, το να γίνουμε όμως θνητοί ή αθάνατοι είναι απ’ αυτά που εξαρτώνται από μάς.
Διότι, αν εμείς δεν απελπισθούμε, δεν θα πεθάνουμε, ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία επάνω μας, αλλά θα είμαστε πάντοτε δυνατοί, καταφεύγοντας με μετάνοια στον παντοδύναμο και φιλάνθρωπο Θεό μας.
Γι’ αυτό λοιπόν παροτρύνω τον εαυτό μου και όλους εσάς να δείξουμε με τις καλές μας πράξεις κάθε προθυμία, κάθε ανδρεία υπομονής και καρτερίας, ώστε, βαδίζοντας το δρόμο μας με την τήρηση όλων των εντολών και των προσταγμάτων του Χριστού με προθυμία ψυχής, να φθάσουμε με την καθοδήγηση του Πνεύματος στις αιώνιες διαμονές, και να αξιωθούμε να παρουσιασθούμε μπροστά στη μία και αδιαίρετη Τριάδα, και να την προσκυνήσουμε στο πρόσωπο του Χριστού και Θεού μας, στον οποίο ανήκει η δόξα και η εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Έργα, Λόγος τρίτος (απόσπασμα), σελ. 63. Μετάφραση Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2017.