Επειδή πολλοί χριστιανοί στεναχωριούνται ή οδηγούνται στην απόγνωση όταν έρχονται λυπηρά ή ακόμα και πτώσεις στη ζωή τους, επιτρέψτε μου λίγες σκέψεις ενισχυτικές.
Ο κόσμος μοιάζει με μία σκακιέρα, όπου υπάρχουν τα μαύρα και τα λευκά πιόνια. Τα πιόνια δεν κινούνται από μόνα τους, αλλά ανάλογα με τον χρωματισμό τους τα κινεί ο λευκός ή ο μαύρος παίκτης.
Στη σκακιέρα του κόσμου ο Θεός είναι ο λευκός παίκτης και ο διάβολος ο μαύρος παίκτης.
Σκοπός του λευκού παίκτη είναι να μετατρέψει τα μαύρα πιόνια σε λευκά κ σε όλη τη σκακιέρα να υπάρχει φως και χαρά κ γιορτή. Σκοπός του μαύρου παίκτη είναι είτε να “φάει” τα άσπρα πιόνια και να τα βγάλει εκτός σκακιέρας, είτε να τα μαυρίσει ώστε να επικρατήσει η μαυρίλα και ο φόβος.
Και στις δύο παρατάξεις υπάρχει βασιλιάς, βασίλισσα, αξιωματικοί, αλογάκια, πύργοι και στρατιώτες. Οι κινήσεις γίνονται εναλλάξ από τους παίκτες.
Στον μαύρο παίκτη όλα τα πιόνια έχουν σκοτεινούς ρόλους σε μία σκοτεινή ιεραρχία. Οι μαύροι στρατιώτες είναι αναλώσιμοι σε σχέδια μάχης που είναι πάντοτε επιθετικά . Η αλληλοϋποστήριξη των μαύρων πιονιών στοχεύει στην επίτευξη ενός μαύρου σκοπού και σε καμία περίπτωση στην πραγματική βοήθεια των μαύρων πιονιών.
Κάθε μαύρο πιόνι φοβάται και βλέπει καχύποπτα τα άλλα μαύρα πιόνια, ενώ βλέπει ως μισητούς εχθρούς τα λευκά πιόνια. Τα μαύρα πιόνια κοιτούν εμπρός και μόνο προς τα λευκά πιόνια, χωρίς να ενδιαφέρονται για τα άλλα μαύρα πιόνια. Για τους μαύρους, οι λευκοί είναι εμπόδιο.
Στον λευκό παίκτη όλα τα πιόνια έχουν αγαθούς σκοπούς, υπακούοντας με καλοσύνη σε μία ιεραρχία. Ο ίδιος ο Υιός του παίκτη έγινε πιόνι με το βαθμό του Βασιλιά, ενώ η Μητέρα Του Βασιλιά είναι η ίδια η Βασίλισσα.
Οι αξιωματικοί, τα αλογάκια και οι πύργοι είναι οι κληρικοί, οι μοναχοί και οι λόγιοι εκκλησιαστικοί άνδρες, ενώ στρατιώτες είναι ο πιστός λαός του Θεού. Κανένας λευκός στρατιώτης δεν είναι αναλώσιμος, ενώ η βασική τακτική του λευκού παίκτη είναι η αγάπη.
Η αλληλοϋποστήριξη των λευκών πιονιών στοχεύει στην κοινή ασφάλεια και ευτυχία. Κάθε λευκό πιόνι αγαπά και σέβεται τα άλλα λευκά πιόνια ενώ βλέπει με συμπόνια και επιείκεια τα μαύρα πιόνια.
Τα λευκά πιόνια κοιτούν παντού γύρω τους, με σκοπό να τρέξουν να προσφέρουν βοήθεια όπου αυτή είναι αναγκαία. Για τους λευκούς, οι μαύροι είναι ασθενείς αδερφοί.
Τα μαύρα πιόνια είτε τρώνε κατευθείαν τα λευκά πιόνια (όταν αυτά δεν έχουν κατάλληλη υποστήριξη), είτε τα απειλούν και τα τρομοκρατούν, είτε ακόμα τα εξαναγκάζουν με πανουργία να μετατραπούν σε μαύρα πιόνια.
Πολλές φορές τα λευκά πιόνια επιλέγουν να αμυνθούν στις απειλές των μαύρων χρησιμοποιώντας τις μεθόδους των μαύρων πιονιών και τότε άθελά τους μετατρέπονται και τα ίδια σε μαύρα πιόνια. Τι τραγωδία!
Τα λευκά πιόνια δεν τρώνε τα μαύρα πιόνια, αλλά τα πλησιάζουν με αγάπη και προσπαθούν να τους δείξουν πόσο ωραία είναι η σκακιέρα, και πόσο ευγενικός και καλόκαρδος και φιλόπιονος είναι ο λευκός βασιλιάς και η λευκή βασίλισσα!
Πολλά μαύρα πιόνια καταλαβαίνουν πόσο φωτεινά είναι τα πάντα στη λευκή πλευρά και με χαρά γίνονται και τα ίδια λευκά.
Στη ζωή λοιπόν, μία φορά κινείται ο μαύρος παίκτης και μία φορά ο λευκός. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε ή να στεναχωριόμαστε επειδή κινήθηκε ο πονηρός μαύρος παίκτης (αφού ήταν η σειρά του να κινηθεί).
Ο λευκός παίκτης θα βρει τρόπο να μας υποστηρίξει με δική Του κίνηση, αρκεί να έχουμε τα μάτια και την καρδιά μας ανοιχτά και να παραμένουμε λευκοί παίκτες (βασικότατο!).
Το μεγάλο πλεονέκτημα των λευκών πιονιών είναι ότι συχνά πυκνά (Κυριακές, εορτές, Σαρακοστές κλπ) ο λευκός παίκτης βγάζει τα πιόνια από την σκακιέρα και τα πηγαίνει σε άλλο μέρος (Ιερούς Ναούς) όπου τα καθαρίζει, τα γυαλίζει, τα απολυμαίνει, τα επιδιορθώνει και τα κάνει πάλι φωτεινά και καθαρά και πολλές φορές ισχυρότερα και βελτιωμένα!
Υπομονή λοιπόν!
Ο λευκός παίκτης είναι πάντα ο νικητής! Είναι ωραία να νικάς, σκορπώντας αγάπη, καλοσύνη, επιείκεια και γενικώς και ειδικώς ΑΓΑΠΗ!…
π.Νικόλαος Γιαννουσάς