Η θεία μου Φαλίτσα – διηγείται η κ. Μαρία – ήταν πνευματικό παιδί του γέροντος Πορφυρίου, τον οποίο ευλαβείτο πάρα πολύ και συνήθιζε να τον επισκέπτεται στο Ησυχαστήριό του, στην Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Ωρωπού.

Το 1984 την συνόδεψα σε μία από τις επισκέψεις της στον Άγιο Γέροντα και είχα την ευλογία να πάρω την ευχή του και να μιλήσω λίγο μαζί του. Κάποια στιγμή πιάνει τον καρπό μου και με ρωτάει αν είμαι έγκυος.

Εγώ του απαντώ αρνητικά, γιατί μόλις μερικές μέρες είχαν περάσει από την έμμηνο ρύση μου. Μου λέει “καλά”, μου χαμογελά και μου σταυρώνει την κοιλιά. Πολύ σύντομα αποδείχτηκε ότι ήμουν πράγματι έγκυος στο πρώτο μου παιδί!

Καθώς πλησίαζαν οι μέρες μου να γεννήσω, Μάρτιος του 1985, επισκέφτηκα τον γιατρό μου για την προγραμματισμένη εξέταση και μου είπε πως όλα είναι καλά και πως σε μία εβδομάδα περίπου θα γεννήσω.

Την επόμενη μέρα αισθάνθηκα μία αδιαθεσία και τηλεφώνησα στον γιατρό μου, όπου του περιέγραψα τα συμπτώματα (αυξημένη ροή υγρών) και αυτός με παρότρυνε να ετοιμάσω την βαλίτσα μου και να πάω στο Μαιευτήριο, όπου θα με συναντούσε για να με εξετάση.

Η θεία μου η Φαλίτσα πήρε αμέσως τον γέροντα Πορφύριο στο τηλέφωνο, για να του ζητήση να προσευχηθή για την αίσια έκβαση της γέννας.

Με το που ανέφερε η θεία μου το όνομά μου και προτού προλάβη να εξηγήση το πρόβλημα, ο Άγιος της λέει «το παιδί έχει μεγάλο πρόβλημα και πρέπει όλοι να προσευχηθούμε, να πάνε όλα καλά».

Αφού προσευχήθηκε αρκετή ώρα η θεία μου, του τηλεφώνησε ξανά. Ο Άγιος χαρούμενος αμέσως της λέει «θα πάνε όλα καλά! Τώρα το παιδί είναι καλά!».

Στο μεταξύ γέννησα, αλλά πολύ δύσκολα. Υπήρχε πρόωρη γήρανση του πλακούντα και το παιδί βγήκε κατακίτρινο και μέσα στα κακά του.

Ο γιατρός μου είπε πως μία-δύο αναπνοές να είχε χάσει ακόμα, θα είχε χρόνιο πρόβλημα καθυστέρησης, γιατί ο εγκέφαλος δε οξυγονωνόταν καλά. Με τις πρεσβείες του αγίου Πορφυρίου, ευτυχώς όλα πήγαν καλά και ο γυιός μας γεννήθηκε υγιής.

Ο άγιος Πορφύριος είναι προστάτης και βοηθός της οικογενείας μου, και τον επικαλούμαστε στις δυσκολίες μας. Μετά την κοίμησή του, σε πολύ δύσκολη στιγμή τον είδα ολοζώντανο μπροστά μου, σαν σε όραμα. Προς τιμήν του, βαπτίσαμε το τρίτο παιδί μας Πορφύριο.

Τον αγαπούμε πάρα πολύ και ζητάμε τις πρεσβείες του για την σωτηρία μας.

Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 157.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here