Ωφέλημα Ψυχής

Εκείνος λοιπόν, βιαζόταν και τα έσβηνε πριν αυτά καούν επαρκώς. Μια νύκτα, φάνηκε σε αυτόν στον ύπνο του ο Άγιος και του είπε: «Γνώριζε Ονησιφόρε, ότι αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει. Γνώριζε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο και τον εαυτόν σου βλάπτεις, αλλά και εκείνους που φέρνουν τα κεριά και τις λαμπάδες.

Εκεί έχουμε φτάσει : στο όνομα τάχα μου της δημοκρατίας και της μη διακρίσεως, να ισοπεδωθεί και αυτό ακόμα το τίμιο ράσο του κληρικού μας. Φτάσαμε να κάνουμε δημοσκοπήσεις και ψηφοφορίες για το πως θα ντυθεί ο Ιερωμένος…

Ο Αρειανισμός υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές αιρέσεις που μάχονταν την Ορθοδοξία, περίπου των αρχών του 4ου αιώνα μ.Χ.. Ο αιρεσιάρχης και υποκινητής της, Άρειος, υποστήριζε ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι “ποίημα”, δηλαδή κτίσμα του Θεού Πατρός.

«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14). Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, ἔχει μέσα του μιὰ μεγάλη κακία, τὴν ὑπερηφάνεια. Ἡ ὑπερηφάνεια δὲν κρύβεται.

Κανόνες τῆς ἐν Τρούλλῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου. Συνεκλήθη ὑπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Ῥωμαίων Ἰουστινιανοῦ τοῦ Δευτέρου ἐν Κωνσταντινουπόλει – Νέᾳ Ῥώμῃ ἐν Τρούλλῳ τοῦ Παλατίου (691 μ.Χ.)

Μα φυσικά μία. Η Εκκλησία ως συνάθροιση, σύναξη ανθρώπων, φέρει μέσα της το στοιχείο της ενότητος. Είναι ενότητα. Η πολλότητα εκκλησιών αναιρεί την ενότητα αυτή. Αποτελεί αντίφαση.

Ο ευσεβής χριστιανός τον στόχο που θέτει είναι ο Παράδεισος, η θέση του κοντά στον Θεό, η συναρίθμησή του στους επουρανίους Του στρατιώτες. Η υπερύψωση και πνευματική του ανύψωση.

Ο Πέτρος : τον σταύρωσαν! Ο Ανδρέας : τον σταύρωσαν! Ο Ματθαίος : τον έκαψαν ζωντανό σε ένα καμίνι. Ο Ιάκωβος : τον έσφαξαν.

Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να υπολογίσουμε πότε πέφτει η ακριβής ημερομηνία του Πάσχα, καθώς με βάση αυτή την ημερομηνία υπολογίζονται οι περισσότερες κινητές εορτές.  

Η κατανάλωση ψαρόσουπας μετά την ταφή, είναι ένα αρχαίο (ελληνικό) έθιμο, αλλά ουδεμία σχέση έχει με την ορθόδοξη μας παράδοση. Μέχρι τον 4ο αι. , κατά τα μνημόσυνα, προσέφεραν ψωμί και κρασί με ελιές ή τυρί ή ρύζι και ευχόταν «μακαρία ή μνήμη αυτού».

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ…». Ἔχει σημασία ἡ ἀρχὴ αὐτή. Σημαίνει, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶνε παραμύθι, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης. Σημαίνει, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἱστορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο συνέβη σὲ ὡρισμένο χρόνο.  

Της Δήμητρας Γ. Σαρρή (φοιτήτρια τμήματος Θεολογίας, Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών). Αν η ομορφιά έπαιρνε σάρκα και οστά τότε την εκπροσωπεί επαξίως η Παναγία μας! Έτσι είναι θαρρώ, έτσι την αποδίδει η ιστορία, έτσι την αποτυπώνουν οι αγιογραφημένοι ιεροί μας ναοί… πανέμορφη!

Ποτέ μη θελήσεις πάνω από το μοναχό, να μακαρίσεις τον κοσμικό που έχει γυναίκα και παιδιά και ευφραίνεται γιατί ευεργετεί πολλούς και σκορπά άφθονα την ελεημοσύνη...

Οι ζητιάνοι που προσφέρουν ανοιξιάτικα άνθη στους επίγειους βασιλείς, όχι μόνο δεν αποδιώχνονται, αλλά πολλές φορές δέχονται και κάποια δώρα.

Ο μοναχός Γαλακτίων Ιλίε, κοινοβιάτης στη μονή Συχάστρια της Ρουμανίας από το 1918, τηρούσε με ακρίβεια τη νηστεία. Την Τετάρτη και την Παρασκευή νήστευε μέχρι το βράδυ, την ώρα που έβγαιναν τ’ αστέρια.    

Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.

Η ακολουθία της Αρτοκλασίας διαβάζεται στο πέρας του Μεγάλου Εσπερινού, και δη των Ολονυκτιών! Αυτό άλλωστε μας συμμαρτυρεί η εκκλησιαστική μας Ιστορία και η Λειτουργική μας Παράδοση.

Στο νησί των Φίτζι, το Βανούα Λέβου, ο ιεραποστολικώς υπεύθυνος του νησιού πατήρ Βαρνάβας µαζί µε τον ιεροµόναχο Σάββα, επισκέφθηκαν το νοσοκοµείο της πόλης Labasa, για να παρηγορήσουν έναν άρρωστο.

«Ορφανόν και χήραν αναλήψεται» (Ψαλµ. 145, 9), λέγει και ο Ψαλµωδός. Και αυτός, όπως και ο Σειράχ, τονίζει την ιδιαίτερην στοργήν του Θεού προς τα ορφανά παιδιά και τις χήρες γυναίκες, ένεκα της οποίας και ικανοποιεί τα αιτήµατα, που του απευθύνουν.

 Συνεκλήθη ὑπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Ῥωμαίων Κωνσταντίνου τοῦ Ἕκτου καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Αὐγούστας Εἰρήνης τῆς Ἀθηναίας ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας ἐν τῷ Πανσέπτῳ...