Κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στους Ναούς ψάλλεται η Ακολουθία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου. Ας προστρέξουμε λοιπόν κι εμείς να την χαιρετήσουμε από καρδιάς στο σπίτι της όπως θα κάναμε και με την μητέρα μας.
Στο παρόν απόσπασμα ψάλλω την Πρώτη Ωδή από τον Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου. Είναι ένα υπέροχο άσμα που εξυμνεί και δοξάζει την Παναγία προσδίδοντας της διάφορα προσωνύμια ‘‘Ρόδον το αμάραντον” , ”Χριστού βίβλον έμψυχον”, ”αγνείας θησαύρισμα” κλπ.
Άν σας άρεσε το παρόν άκουσμα μπορείτε να το μοιραστείτε και με άλλους αδελφούς για να ωφεληθούν και αυτοί από τα Ιερά Τροπάρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ας ενώσουμε τις φωνές μας δυνατά και πιο καρδιακά για να τιμήσουμε, να δοξάσουμε και να μεγαλύνουμε την Υπεραγία Θεοτόκο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης όπου ακούγονται αυτοί οι ύμνοι.
» Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται » πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλί- » δι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρί- » ζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα. (δίς)
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον, ἐσφραγισμένην σε Πνεύματι, ὁ μέγας Ἀρχάγγελος, Ἁγνὴ θεώμενος, ἐπεφώνει σοι· Χαῖρε χαρᾶς δοχεῖον, δι᾿ ἧς τῆς Προμήτορος, ἀρὰ λυθήσεται.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἀδὰμ ἐπανόρθωσις, χαῖρε Παρθένε Θεόνυμφε, τοῦ ᾍδου ἡ νέκρωσις· χαῖρε πανάμωμε, τὸ παλάτιον, τοῦ μόνου Βασιλέως· χαῖρε θρόνε πύρινε, τοῦ Παντοκράτορος.
Δόξα.
Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα· τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα· τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως· χαῖρε Ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα.
Καὶ νῦν.
Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐκ τοῦ πτώματος, ἡμῶν ἐξανέστημεν· χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον.
Μετάφραση : Θὰ ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ αὐτὸ θὰ γεμίσῃ ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ θὰ εἴπω λόγους (ἐγκωμιαστικοὺς) πρὸς τὴν Βασίλισσαν Μητέρα (τοῦ Κυρίου)· καὶ θὰ μὲ ἴδουν νὰ πανηγυρίζω μὲ λαμπρότητα, καὶ θὰ ἀνυμνήσω γεμάτος ἀπὸ εὐφροσύνην τὰ θαυμαστὰ μεγαλεῖα, τῶν ὁποίων αὕτη ἠξιώθη.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, (διὰ τῶν πεσβειῶν σου στὸν Ὑἱόν σου καὶ Θεὸν ἡμῶν), σῶσε μας. Ὦ Ἁγνή, ὁ μέγας Ἀρχάγγελος Γαβριήλ (ποὺ ἐστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ νὰ σοῦ εἴπῃ ὅτι θὰ γεννήσῃς τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου), βλέπων σὲ νὰ εἶσαι τὸ ἔμψυχον βιβλίον τοῦ Χριστοῦ[3], τὸ ἐσφραγισμένον ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἀνεφώνει πανηγυρικῶς πρὸς σέ: Χαῖρε, σύ, ποὺ (ἐδέχθης εἰς τὴν κοιλίαν σου τὴν χαρὰν ὅλου τοῦ κόσμου, δηλαδὴ τὸν Κύριον, καὶ τοιουτοτρόπως) εἶσαι τὸ σκεῦος τῆς χαρᾶς· (χαῖρε,) σύ, μέσῳ τῆς ὁποίας θὰ καταργηθὴ ἡ κατάρα ποὺ ἔλαβε (διὰ τὴν παρακοὴν τῆς) ἡ πρόγονός μας Εὔα[4].
Ὑπεραγία Θεοτόκε… Χαῖρε, Παρθένε, Νύμφη τοῦ Κυρίου, σύ, πού (μὲ τὸ νὰ φέρῃς εἰς τὸν κόσμον τὸν Λυτρωτὴν) ἀνορθώνεις ἀπὸ τὴν πτῶσιν τοῦ τὸν Ἀδὰμ καὶ θανατώνεις τὸν ᾍδην. Χαῖρε, πάναγνε Κόρη, ποὺ εἶσαι τὸ ἀνάκτορον τοῦ μοναδικοῦ Βασιλέως. Χαῖρε, σύ, ποὺ εἶσαι ὁ πύρινος θρόνος τοῦ Παντοκράτορος[5].
Δόξα Πατρί… Χαῖρε, σύ, ποὺ ἐβλάστησες τὸ (θεῖον) τριαντάφυλλον, τὸ ὁποῖον δὲν μαραίνεται ποτέ (δηλαδὴ τὸν Κύριον). Χαῖρε, σύ, ποὺ ἐγέννησες τὸ μῆλον, τὸ ὁποῖον εὐωδιάζει, σύ, ποὺ ἐγέννησες Ἐκεῖνον ποὺ ἀποτελεῖ τὴν εὐωδίαν τὴν ὁποίαν ὀσφραίνεται[6] ὁ Βασιλεὺς τῶν ὅλων. Χαῖρε, σύ, ποὺ δὲν ἔλαβες πεῖραν γάμου, σύ, ποὺ εἶσαι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Καὶ νῦν… Χαῖρε, ὦ Θεοτόκε, θησαυρὲ τῆς παρθενίας, σύ, μέσῳ τῆς ὁποίας ἠγέρθημεν ἀπὸ τὴν πτῶσιν μας. Χαῖρε, ὦ Δέσποινα, σύ, ποὺ εἶσαι τὸ εὐῶδες κρίνον, τὸ ὁποῖον ἀναδίδει τὴν εὐωδίαν τοῦ εἰς τοὺς πιστούς· εἶσαι ἀκόμη εὔοσμον θυμίαμα καὶ πολύτιμον μύρον.
