Λόγος εγκωμιαστικός για το άστρο το λαμπερό της Δωδεκανησιακής μας μουσικής.
Σαράντα ημέρες συμπληρώθηκαν από την 7η Σεπτεμβρίου 2018, αφ’ ότου η λαϊκή μας μούσα, Άννα Καραμπεσίνη εποίκησε στο στερέωμα των αγγελικών αοιδών του Παραδείσου. Η φωνή που ενσάρκωσε μοναδικά το ύφος, το ήθος και τον παλμό της τοπικής μας μουσικής σίγησε για πάντα στο κόσμο αυτό καταλείποντας στους Δωδεκανησίους τις ηχογραφήσεις των μουσικών σκοπών των προγόνων τους με τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Γεννημένη στην Αντιμάχεια της Κω το 1923, παιδιόθεν εκτυλίσσει το ταλέντο της τέρποντας το μουσικόφιλο κοινό και έχοντας την υποστήριξη των γονέων της, που καταπιάνονταν και αυτοί με τη μουσική, μεσουράνησε στο καλλιτεχνικό στερέωμα με συνοδοιπόρο την εφάμιλλη αδελφή της Έφη Σαρρή.
Σκοπός της η διάδοση και η διάσωση της παραδοσιακής νησιώτικης μουσικής. Πάντοτε σεμνή, χωρίς ο νους της να συνεπαρθεί από την εφήμερη δόξα, κατάφερε να καταγράψει την πολιτιστική μας κληρονομιά. Ενώ με το αμίμητο φωνητικό της ηχόχρωμα εξέφρασε με τρόπο λυρικότατο την «ψυχή» της τοπικής μας μουσικής. Έτσι κατάφερε να συγκαταλεχθεί στη χορεία των μεγάλων παραδοσιακών ερμηνευτών όπως ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης και ο Στέλιος Καζαντζίδης για τον Πόντο, ο Νίκος Ξυλούρης για την Κρήτη και άλλοι πολλοί. (Οι μνείες είναι ενδεικτικές και μόνον).
Η εξόδιος της ήταν δωρική, όπως και η πρότερη ζωή της. Συνοδεία οργάνων την αποχαιρέτησαν όλοι και την μακάρισαν.
Εκτιμήθηκε απ΄ όλους πλην των προσώπων του Υπουργείου Πολιτισμού που αδιαφόρησαν, καθώς η κεκοιμημένη ήταν Χριστιανή Ελληνίδα και δεν είχε πάρε δώσε με Λένιν και εθνομηδενιστές.
Βέβαια ο λαός γνωρίζει και ο Δικαιοκριτής Κύριος ανταποδίδει εις έκαστον το κατά την εαυτού βιοτήν και αξίαν.
Αφού διέγραψες πορεία λαμπράν επί της γης, είσαι τώρα έτοιμη να καταξιωθείς της χορείας των αγγελικών χορών.
Τέλεσα τρισάγιο εις την μνήμην σου αξέχαστη Αννούλα στον Ιδρυματικό Ναό του Αγίου Τρύφωνα Ρόδου σήμερα.
Εγώ προσωπικός πάντοτε θα σε μνημονεύω στην Αγίαν Προσκομιδή.
Η ψυχή σου εν αγαθοίς αυλισθήσεται
Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιος Μισσός