Η Οσία Θεοδώρα συνήθιζε να λέγει στις μαθήτριες πολύ συχνά, πως ούτε η μεγάλη άσκησις, ούτε ο υπερβολικός κόπος, ούτε οποιαδήποτε άλλη κακοπάθεια μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, όσο η αληθινή ταπεινοφροσύνη της καρδιάς. Διηγείτο και το ακόλουθο ανέκδοτο :
– Κάποιος ερημίτης είχε χάρισμα από τον Θεό να διώχνει τα πονηρά πνεύματα. Μια φορά ζήτησε να μάθει τί φοβούνται περισσότερο κι αναγκάζονται να φύγουν.
-Μήπως τη νηστεία ; Ρώτησε ένα απ’ αυτά.
-Εμείς, αποκρίθηκε εκείνο, ούτε τρώμε, ούτε πίνουμε ποτέ.
-Την αγρυπνία τότε ;
-Εμείς δεν κοιμώμεθα καθόλου.
-Την φυγή του κόσμου ;
-Σπουδαίο πράγμα τάχα. Εμείς περνάμε τον περισσότερο καιρό μας τριγυρίζοντας στις ερημιές.
-Σ’ εξορκίζω, να ομολογήσεις τί είναι εκείνο που μπορεί να σας δαμάσει, επέμενε ο Γέροντας.
Το πονηρό πνεύμα, αναγκασμένο από υπερκόσμια δύναμη, βιάστηκε να απαντήσει :
-Η ταπείνωσις, που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε.
Πηγή : ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – ΑΘΗΝΑΙ 2000, 18 κ.ε.
