Στην ώρα τής διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί να αργολογήσουμε, αντί να συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί να πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι να λέμε την “ευχή”.
Γιατί μέσα και στα πνευματικά ακόμη θα υπάρχει και μια κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία, θα υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα.
Όταν μας έρχεται διάθεσις για συζήτηση, όταν μας πιάνει πλήξη, μας πιάνει στενοχώρια, να ξέρετε είναι γιατί δεν κυνηγάμε την “ευχή”.
Να την κυνηγήσουμε, όπως την κυνηγούσαν οι Πατέρες οι άγιοι, όπως την κυνήγησαν πνευματικοί άνθρωποι στον κόσμο και αισθάνθηκαν την Χάρι τού Θεού.
Γιορτές και Κυριακές πού έχουμε περισσότερο χρόνο να λέμε την “ευχή” (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), να τον εκμεταλευόμαστε τον χρόνο.
Από το βιβλίο: Γερόντισα Μακρίνα – Λόγια Καρδιάς,
εκδόσεις Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριά Βόλου.
