Άραγε κι αν ακόμη είχαμε όλοι “πολλά”…
Άραγε κι αν ακόμη τα είχαμε όλοι ” ίσα”…
Θα είμασταν ευτυχείς;
Συμφωνώ με τον Σολζενίτσιν:
“Ακόμη και σε παντεσπάνι να πατάμε.Ακόμη κ μες το γάλα να πνιγουμε.
Ακόμη κ στο χρυσάφι να ντυνόμαστε…πάλι δεν θα ήμασταν ευτυχείς…”
Η ευτυχία και η χαρά είναι μιας άλλης κατάστασης πληρότητα…
Μιας άλλης μορφής εσωτερική ροή,μες την ευγνωμοσύνη του λίγου που έχει μέσα του το πολύ.
Χρήστος Μάγκος
