-Γέροντα, τώρα που είμαι άρρωστη, τι να κάνω από πνευματικά;
-Όσο μπορείς, να ψάλλεις σιγανά ή να λες την ευχή και να ζητάς από τον Θεό την υγεία την δική σου και των άλλων ανθρώπων, τους οποίους σαν φιλάσθενη μπορείς να τους νιώθεις πιο πολύ.
Σ’ εσένα δίνονται τώρα όλες οι προϋποθέσεις για προσευχή, ακόμη και ο πόνος, που είναι ιδιαίτερη προϋπόθεση, για να εύχεσαι πονεμένα για τους πονεμένους και η προσευχή σου να είναι καρδιακή.
Αυτό είναι και το κύριο έργο του μονάχου. Αν το καταλάβεις αυτό, δεν θα στενοχωριέσαι, αλλά θα προσεύχεσαι αδιάλειπτα, ευχαριστώντας τον Θεό.
-Γέροντα, μερικοί γράφουν ονόματα άρρωστων και τα στέλνουν σε διάφορα μοναστήρια, για να μνημονεύονται.
-Καλό είναι αυτό όμως δεν φθάνει. Χρειάζεται να προσεύχονται και οι ίδιοι, αλλά να λένε και στους αρρώστους να κάνουν κι εκείνοι προσευχή. Δεν πρέπει να επαναπαύονται στο ότι έστειλαν τα ονόματα.
-Αυτόν τον καιρό, Γέροντα, ήθελα να παρακαλέσω τον Θεό να πάρει τον αδελφό μου πού ταλαιπωρείται από την αναπηρία του.
-Μην υποδεικνύεις εσύ λύση στον Θεό. Άφησε το πρόβλημα με εμπιστοσύνη σε Εκείνον. Ο Θεός ξέρει το συμφέρον του παιδιού του και σαν στοργικός Πατέρας θα ενεργήσει ανάλογα.
-Γέροντα, πώς κάνετε προσευχή για έναν άρρωστο που κινδυνεύει η ζωή του;
-Προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ από προσευχή και άσκηση και μετά αφήνω το θέμα στα χέρια του Θεού που είναι φύσει αγαθός.
-Γέροντα, αφού ο Θεός γνωρίζει το συμφέρον κάθε αρρώστου, γιατί χρειάζεται εμείς να κάνουμε προσευχή για κάποιον άρρωστο;
-Εμείς οφείλουμε να παρακαλέσουμε τον Θεό και, εάν η υγεία ή η παράταση της ζωής είναι για την σωτηρία της ψυχής του, ο Καλός Θεός αμέσως θα βοηθήσει. Αν όμως δεν Τον παρακαλέσουμε, θα εξελιχθεί φυσιολογικά η πορεία της αρρώστιας.
Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
“Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, σελ.138-139