Βρίσκεται σε ένα από τα πιο σημαντικά βυζαντινά μνημεία της Χίου και σαν εικόνα εξηγεί τόσο καλά την ζωή μας και την πάλη μας με τον χρόνο.
Ο άνθρωπος καλοντυμένος αλλά ουσιαστικά ακατέργαστος κρατάει από τα μαλλιά τον βίο, την ζωή που έχει φτερά και τροχούς και φεύγει τόσο γρήγορα, όπως οι στιγμές και οι ευκαιρίες.
Όλα αυτά, για να εκπληρωθούν τα όνειρα και να ζήσεις την ζωή που πάντα ήθελες να ζήσεις.
Αν και ο άνθρωπος μοιάζει να επιβάλλεται στην ζωή του, θα χάσει την μάχη με τον χρόνο, ελπίζοντας πάντα ότι μέχρι ο “χρόνος” να αδειάσει το “σιτάρι” της ζωής θα έχει προλάβει να τα κάνει όλα.
Γιατί κυρίως έτσι ζούμε, προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα και να ζήσουμε χίλιες ζωές σε μια, με μόνιμο φόβο εκείνο της ρουτίνας. Κάπως έτσι ίσως κάποτε πεις “δεν πρόλαβα, είναι αργά” ή “μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω”.
Μα αν είσαι τυχερός ίσως πεις “δεν φοβάμαι να πεθάνω γιατί τα έζησα και τα είδα όλα”.
