Askitikon

Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, όταν βασίλευσε, θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρική θρησκεία. Δι αυτό καταδίωκε σκληρά τους πιστούς χριστιανούς! Θέλησε ο ανόητος να προσκυνούν και τιμούν οι άνθρωποι τα είδωλα και να περιφρονούν τον Αληθινό Θεό.

Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Η πρώτη. Η πιο παλιά από όλες. Την έδωκε ο Θεός στον Αδάμ, μέσα στον Παράδεισο. Το νόημά της είναι: Με όπλο τη νηστεία να συνηθίσουμε στην υπακοή στον Θεό και στην πάλη κατά του διαβόλου. 1. Πως νηστεύουμε: Νηστεία, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, δεν είναι η πλήρης αποχή από κάθε τροφή, αλλά η αποφυγή ορισμένων τροφών με βάσει ειδικές διατάξεις, που καθορίζουν, πότε τρώμε (εις δόξα Θεού) και πότε νηστεύουμε (εις δόξα Θεού). 

Ο Απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στο μαθητή του Τίτο, επίσκοπο Κρήτης, του λέει ότι οι άνθρωποι που έχουν πιστέψει στο Θεό πρέπει να πρωτοστατούν σε καλά έργα.

Συμβουλές άνωθεν σοφίας για την σωστή διαχείριση της ζωής μας, στην ζούγκλα της καθημερινότητας! Δεν αποφασίζουμε εμείς πόσα χρόνια θα ζήσουμε, αλλά μπορούμε να αποφασίσουμε πόση ζωή θα περιέχεται μέσα στα χρόνια αυτά.....

Δεν χρειαζόμαστε να είμαστε Χριστός ή Θεός ή Πάπας ή Δεσπότης για να συγχωρέσουμε ή για να συγχωρεθούμε. Χρειαζόμαστε να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ ! Γιατί η φύση μας είναι ατελής και λανθάνει συνεχώς και επειδή το να αναζητάμε την τελειότητα φανερώνει ψυχική διαταραχή, γι' αυτό ο μοναδικός ασφαλής δρόμος για να πλησιάσουμε την αρμονία, την γαλήνη, είναι αυτός της ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ, καταλύτης για την γνώση και την εξέλιξη μας. 

Της κ. Δήμητρας Γ. Σαρρή (φοιτήτριας τμήματος Θεολογίας, Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών) Το άκουγα συχνά και θυμάμαι μου διέγειρε την περιέργεια… “Με την καλοσύνη που ’χει θ’ αγιάσει”. Ήμουν παιδί κι ακόμη δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σήμαινε ότι κάποιος “αγίασε” ή ότι κάποιος “ζει σαν άγιος”!

Οἱ γονεῖς τοῦ Προδρόμου, ὁ Ζαχαρίας καί ἡ Ἐλισάβετ, ἦταν εὐσεβεῖς καί δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πιστοί τηρητές τοῦ θείου νόμου καί ἀκατηγόρητοι στή ζωή τους. Ἡ Ἐλισάβετ ἦταν, ὡς γνωστόν, στεῖρα καί ἄτεκνη καί οἱ προσευχές τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ ζεύγους γιά νά λυθοῦν τά δεσμά τῆς ἀτεκνίας ἦσαν διαρκεῖς καί πολυχρόνιες.  

Κάνουν συγκλονιστική εντύπωση τα λόγια του εκατόνταρχου της σημερινής διηγήσεως· «Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπεις στο σπίτι μου, αλλά πες ένα λόγο μόνον και θα γιατρευθεί ο δούλος μου».

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν με το κήρυγμά μας αυτό, να προσεγγίσουμε και να κατανοήσουμε όσο το δυνατό πληρέστερα, τις τρεις πολύ βασικές αυτές παραμέτρους του έργου του Κυρίου, το διδακτικό, το κηρυγματικό και το θεραπευτικό, για ένα ουσιαστικό θεολογικό καταρτισμό μας αλλά και για πνευματική ωφέλεια όλων μας.

«Ολιγόπιστε. εις τί εδίστασας;»   Πολλές φορές, ως άνθρωποι. ολιγοπιστούμε. Πνεύμα φόβου διαταράσσει την εσωτερική ειρήνη της ψυχής μας. όπως στο Ευαγγέλιο της Κυριακής Θ΄ Ματθαίου...

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο.Τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ διαφέρει κάπως ἀπὸ τὰ ἄλλα· ἐνῷ στὰ εὐαγγέλια τῶν ἄλλων Κυριακῶν ἀκούγεται γλυκειὰ ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, σὰν τῆς μάνας ποὺ καλεῖ τὰ παιδιὰ κοντά της, ἐδῶ ἡ φωνή του γίνεται αὐστηρή.

Λυπήσου με και κάμε υπομονή και όλα όσα σου χρωστώ. Θα σου τα δώσω. Του χρωστούσε πολλά. «Ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων» ήταν. Δέκα χιλιάδες τάλαντα. Πολλά εκατομμύρια σημερινά. Μια τεράστια περιουσία.

Tο ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού κήρυσσε ο Ιησούς Χριστός σε περιοδείες που έκανε και ερχόταν σε επικοινωνία με το λαό “διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και θεραπεύων πάσαν νόσον”. Όπου μιλούσε όλοι τον άκουαν με θαυμασμό.  

Δέκατη Τρίτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και το Ευαγγέλιο κάνει λόγο για την παραβολή των κακών γεωργών. Ο Χριστός μας ευρίσκεται λίγο πριν από το Πάθος Του στην Ιερουσαλήμ και έχει κάνει τη θριαμβευτική Του είσοδο στην αγία πόλη.

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν σήμερα, καί, καθὼς ζοῦμε ἀκόμη μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀνάλογο εἶναι καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ὕμνων καὶ τῶν ἱερῶν Ἀναγνωσμάτων.

Μέσα στήν πρόταση αὐτή ἀδελφοί μου, ἐκφράζεται ἡ ἀπογοήτευση ἑνός ἀνθρώπου γιά τούς ἀνύπαρκτους καρπούς τῆς ἐργασίας του. Ὁ Κύρίος μας πλησιάζει τέσσερες ψαράδες στήν παραλία τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας.

Όπως οι διδάσκαλοι των μικρών παιδιών τα μορφώνουν με σύστημα, δηλαδή προσπαθούν να μάθουν τους μαθητές το αντικείμενο της γνώσεως αρχίζοντας απ’ τα πιο μικρά και προχωρώντας στα πιο μεγάλα, έτσι και ο Κύριος έκανε με τους μαθητές Του.

Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν (Λουκά 8,26-39)   Μετά ἀπό τήν κατάπαυση τῆς τρικυμίας καί οἱ ἄλλοι δύο συνοπτικοί εὐαγγελιστές (βλ. Μθ...

  Ἑορτή τῆς Ἁγίας Δεσποίνης Θεοτόκου     Λουκᾶ ι΄39-42, ια΄ 27-29     «Ὑπό τήν θείαν Σκέπην »       Ὑπάρχουν περίοδοι στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν ἤ Ἐθνῶν κατά τήν...

Μόνον ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ ἐξιστορεῖται ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας, ἕνα πραγματικό γεγονός, στό ὁποῖο βλέπουμε καί μία πολύ παραστατική εἰκόνα τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος.